gubić się – zgubić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o przedmiotach: ginąć, przepadać nie wiadomo kiedy i gdzie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drobne monety łatwo się gubią. Gdzieś mi się zgubiło jej zdjęcie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gubić — ndk VIa, gubićbię, gubićbisz, gub, gubićbił, gubićbiony 1. «dopuszczać, żeby coś zginęło, tracić coś przez nieuwagę; upuszczać coś bezwiednie» Gubić pieniądze, rękawiczki. ∆ Gubić krok, takt, rytm «maszerując, idąc, tańcząc mylić krok; grać,… … Słownik języka polskiego
gmatwać się — I – pogmatwać się {{/stl 13}}{{stl 33}} o elementach mających tworzyć całość: łączyć się ze sobą bez logicznego związku :{{/stl 33}}{{stl 10}}Biedaku, wszystko ci się gmatwa. Pogmatwały mu się fakty z różnych epok. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
domysł — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. domysłyśle {{/stl 8}}{{stl 7}} niczym nie poparte przypuszczenie, przeczucie czegoś; hipoteza, domniemanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Te domysły są dalekie od prawdy. Czyjeś domysły okazały się słuszne. Mylić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
domysł — m IV, D. u, Ms. domysłyśle; lm M. y «domyślenie się, przypuszczenie, domniemanie» Trafne, bliskie prawdy domysły. Fałszywe, mylne, śmieszne domysły. Potwierdzić czyjeś domysły. Snuć różne domysły na jakiś temat. Coś pozostaje w sferze domysłów. ◊ … Słownik języka polskiego